برند ساعت دنیل ولینگتون

برند دنیل ولینگتون در سال ۲۰۱۱ توسط فیلیپ تایساندر در کشور سوئد تاسیس شد. بنیانگذار این برند با الهام از دوست خود، که علاقه خاصی به بستن قاب ساعت‌های قدیمی‌اش بر روی بندهای کهنه و فرسوده ناتو داشت، این برند را پایه‌گذاری کرد. نام دوست او دنیل ولینگتون بود.

طراحی ساده و کلاسیک

حتی از فاصله‌ی دور نیز می‌توان یک ساعت دنیل ولینگتون را تشخیص داد. بند ساعت ناتو یا چرمی که در کنار یک صفحه‌ی مینیمالیستی و کلاسیک قرار گرفته است ناخودآگاه شما را به یاد ساعت دنیل ولینگتون خواهد انداخت. بندهای این ساعت‌ها قابل تعویض هستند، بنابراین می‌توانید چند بند مختلف برای ساعتتان تهیه کرده و هر روز از یکی از آن‌ها استفاده کنید، در این صورت این گونه به نظر می‌رسد که هر روز یک ساعت جدید در دست دارید.

یکی دیگر از عوامل محبوبیت این برند این است که در طراحی ساعت‌هایش حالت رسمی و کژوال را با هم ادغام کرده و این طراحی ترکیبی را با قیمت نسبتاً مقرون به صرفه‌ای به فروش می‌رساند. چنین چیزی برای متخصصان جوان و مدگرا و همچنین برای نسلی که در فیسبوک و آیفون بزرگ شده‌اند، بسیار جالب است. دنیل ولینگتون قادر است که طراحی‌های کلاسیک را با چیزهای دیگر ترکیب کند.

با این حال طراحی‌های دنیل ولینگتون نمی‌توانند کلکسیونرها و ساعت‌دوستان را فریفته‌ی خود کنند. زیرا این افراد فقط به دنبال طراحی‌های منحصر به فرد هستند و چنین چیزی را در ساعت‌های دنیل ولینگتون نمی‌یابند. برخلاف تصور هیپسترها و جوان‌های تازه به دوران رسیده، سایر برندهای معتبر نظیر Tudor ، Longines و Rolex، حتی قبل از به وجود آمدن برند دنیل ولینگتون نیز برخی از ساعت‌های خود را با بند ناتو تولید می‌کردند. بنابراین طبیعی است که افرادی که اطلاعات زیادی درمورد دنیای ساعت دارند نمی‌توانند توسط ساعت‌های این برند اغوا شوند.

تاریخچه‌ی ساعت های دنیل ولینگتون

بنیانگذار: فیلیپ تیساندر

دانیل ولینگتون یک برند نسبتاً جدید در صنعت ساعت سازی است. فیلیپ تیساندر که در زمان تأسیس این شرکت در اواخر بیست سالگی خود قرار داشت، در سال ۲۰۱۱ این برند را با هزینه‌ی شخصی خودش به مبلغ ۱۵,۰۰۰,۰۰ دلار تأسیس کرد.

تیساندر پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، برای خود یک کسب و کار خرده فروشی کراوات و یک فروشگاه اینترنتی برای فروش ساعت‌مچی پلاستیکی راه‌اندازی کرده بود. تیساندر مانند تمام مردان جوان سوئیسی که می‌خواهند خود و دنیا را کشف کنند، رویای خود را دنبال کرد و در سال ۲۰۰۶ به استرالیا سفر کرد. گفته می‌شود که او در طی این سفر با شخصی به نام دنیل ولینگتون همسفر بود.

دانیل ولینگتون یک مرد انگلیسی شیک‌پوش است که یک ساعت رولکس Submariner با بندهای کلاسیک ناتو در دست دارد.

تیساندر در شهرهای کنز و ملبورن نیز با ولینگتون رو به رو می‌شود. گفته می‌شود که سبک بی عیب و نقص و متواضعانه‌ی آقای ولینگتون، الهام بخش ساعت‌های دانیل ولینگتون است. با این حال، تیساندر به تحصیلات خود در در رشته‌ی تجارت در دانشگاه اوپسالا ادامه داد. او بعد از فارغ التحصیلی‌اش، کار خود برای ایجاد برند ساعتش را آغاز کرد.

آغاز کار دنیل ولینگتون

تیساندر پنج سال از طریق کسب و کار آنلاین خودش با نام Neptune Design در صنعت ساعت‌سازی فعالیت کرد. او با استفاده از شبکه‌های اجتماعی به عنوان مهم‌ترین استراتژی تبلیغاتی خود، موفق شد که برند دنیل ولینگتون را گسترش دهد.

او ساعت‌های برند خود را بر اساس ساعت رولکس مینیمالیستی و بی‌آلایشی که در سال ۲۰۰۶ دیده بود، طراحی می‌کند. او مرتباً طرح‌های خود را به کارخانه‌ای در چین ارسال می‌کرد تا برای ساعت‌هایش بند ناتو تولید کنند.

موفقیت و رشد

تیساندر ۱۵۰۰۰ دلار سرمایه گذاری کرد تا بتواند برند دنیل ولینگتون (DW) را رسماً راه اندازی کند و در سال ۲۰۱۱ موفق شد که اولین ساعت دنیل ولینگتون خود را به فروش برساند. این برند تا سال ۲۰۱۴، بیش از یک میلیون ساعت فروخته و ۷۰ میلیون دلار درآمد کسب کرده بود.

تیساندر با جمع‌آوری سودهای کلان موفق شد که یک پنت هاوس ۴۱۸ متر مربعی را در بالای ایستگاه مرکزی استکهلم خریداری کند. او این خانه را با قیمت ۱۲.۸ میلیون دلار خریداری کرد که در آن زمان (یعنی سال ۲۰۱۵) گرانترین آپارتمان موجود در استکهلم بود.

این برند تا فوریه‌ی ۲۰۱۷ به عنوان سریع‌الرشدترین شرکت اروپایی شناخته می‌شد. این شرکت تا سال ۲۰۱۶ به درآمد ۲۳۰ میلیون دلاری رسید و ۱۱۱.۵ میلیون دلار سود کسب کرد.

این شرکت سوئدی در سه سال، ۴.۶۹۵٪ رشد داشته است و به دلیل استراتژی دیجیتال خود در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام، به طور مداوم در حال رشد و موفقیت است.

بازاریابی در رسانه‌های اجتماعی

با این که برند دنیل ولینگتون فقط یک دهه در صنعت ساعت‌سازی فعالیت داشته اما موفقیت و محبوبیتی را کسب کرده است که سایر برندها هنوز نتوانسته‌اند به آن دست پیدا کنند. کلید اصلی موفقیت این برند این است که بازاریابی خود را از طریق شبکه های اجتماعی‌ انجام می‌دهد، و به ویژه در اینستاگرام چندین میلیون دنبال کننده دارد.

برند DW برخلاف سایر برندهای ساعت، هیچ تبلیغی را به صورت قدیمی و مرسوم انجام نمی‌دهد. شما با جستجوی هشتگ #danielwellington به طور خودکار وارد کلوپ طرفداران این برند می‌شوید. طرفداران این برند، عکس مچ دست خود را با ساعت‌های دنیل ولینگتنشان در شبکه‌های اجتماعی پست می‌کنند و آن را با تمام دنیا به اشتراک می‌گذارند.

جالب اینجاست که این برند حتی مجبور نیست که هزینه‌ای به این افراد بپردازد یا برای عکاسی از محصولاتش هزینه‌ی زیادی صرف کند. زیرا با وجود فیلترهای مختلف برای دوربین و با عکاسی در یک زاویه‌ و نور مناسب، حتی عکس‌های یک فرد عادی نیز می‌توانند به یک عکس تبلیغاتی مناسب تبدیل شوند.

با این وجود، این برند باز هم برای انجام تبلیغاتش توسط مدل‌های حرفه‌ای، مقداری هزینه می‌کند. آنها همچنین برای تبلیغات برند خود، اینفلوئنسرهای شبکه های اجتماعی، افراد مشهور و طرفدارانشان را استخدام می‌کنند یا بعضی اوقات فقط یکی از ساعت‌هایشان را به این افراد هدیه می‌دهند.

با این حال، بیشتر محبوبیت دنیل ولینگتون به خاطر وجود افراد عادی‌ای است که این برند را با دیگران به اشتراک می‌گذارند.

شاید تعجب کنید اگر بدانید که دنیل ولینگتون با توجه به محبوبیتش در شبکه‌های اجتماعی، از اعتبار چندان زیادی برخوردار نیست. بسیاری از علاقه‌مندان واقعی ساعت همواره از برند DW انتقاد می‌کنند، برخی منتقدان به مردم هشدار می‌دهند که این برند را حتی به عنوان “یک برند واقعی ساعت” در نظر نگیرند. یکی از بزرگترین انتقادهایی که به این برند وارد می‌شود این است که دنیل ولینگتون برخلاف برندهای Citizen یا Seiko که سابقه‌ی زیادی در ساخت ساعت‌های باکیفیت دارند، هیچ سابقه و تاریخچه‌ای در ساعت‌سازی ندارد.

بسیاری از منتقدان، ساعت‌های دانیل ولینگتون را فقط به عنوان یک نوع لوازم تزیینی می‌شناسند که حتی ارزش یک ساعت را ندارند. یکی دیگر از انتقادهایی که به این برند وارد می‌شود این است که ساعت‌های این برند با موتورهای کوارتز بسیار بی کیفیتی (مثل Miyota 1L22) کار می‌کنند که در بهترین حالت فقط ۱۰ دلار می‌ارزد.

البته باید توجه داشته باشیم که این انتقادات فقط مختص این برند نیست. بسیاری از این انتقادها به برندهای دیگری مانند Michael Kors ،Guess و Emporio Armani نیز وارد می شود. خریداران حرفه‌ای ساعت اصلاً خرید ساعت از این برندها را توصیه نمی‌کنند. آنها به شما توصیه می‌کنند که ساعت خود را از برندهای معتبری تهیه کنید که ساعت‌های قابل اعتماد و با دوامشان را در همان بازه‌ی قیمت ساعت‌های ولینگتون به فروش می‌رسانند. برخی از این برندهای معتبر عبارتند از برندهای Orient، Citizen و Seiko.

Tissot یک برند سوئیسی است که از سال ۱۸۵۳ در صنعت ساعت‌سازی فعالیت می‌کند. این برند دارای ساعت‌های زیبایی مانند Tissot Everytime است طراحی‌ مینیمالیستی آن با طراحی‌های دنیل ولینگتون رقابت می‌کند و اگرچه که ساعت‌های تیسوت از موتور سوئیسی با کیفیتی برخوردارند (موتور ETA902.101) اما قیمتشان در همان محدوده‌ی قیمت ساعت‌های دنیل ولینگتون قرار دارد.

با این حال نباید این واقعیت را نفی کنیم که ساعت‌های دنیل ولینگتون هنوز هم خیلی خوب به فروش می‌رسند و بسیاری از افراد دیدگاه مثبتی نسبت به این ساعت‌ها دارند. استدلالی که در مقابل تمام این انتقادها به کار می‌رود این است که همه‌ی افراد آنقدر “شیفته‌ی ساعت” نیستند که برای تاریخچه‌ی ساعت‌سازی هم ارزش قائل شوند. بسیاری از مصرف کنندگان فقط می‌خواهند که یک ساعت زیبا و مقرون به صرفه داشته باشند و لزوماً به پیچیدگی‌های داخلی ساعت اهمیتی نمی‌دهند یا تنها چیزی که از ساعتشان انتظار دارند این است که زمان را به آن‌ها نشان دهد و شکل ظاهری خوبی داشته باشد. بیایید یکی از ساعت‌های DW که فروش خوبی دارد و خریداران آنلاین نظرات مثبتی نسبت به آن‌ ارائه داده‌اند را در نظر بگیریم. مثلاً ساعت زنانه‌ی St. Mawes را در نظر بگیرید. خریداران در نظرسنجی‌های آنلاین عنوان کرده‌اند که این، یک ساعت بسیار درجه یک قابل اعتماد است. مشتریان درمورد ساعت کلاسیک Cambridge نوشته‌اند که: “این ساعت حتی با بند ناتو نیز بسیار برازنده و زیباست”. همچنین مشتریان از ظاهر “باشکوه” این ساعت تعریف کرده‌اند.